اینکه نویسندگان جوان این روزنامه تحت تاثیر رویکرد کلی آن بارها به جهت حمایت از کروش از منتقدان عملکرد وی انتقاد کرده اند و در لابه لای مطالبشان از جملات تکراری و دلایل بعضا بی محتوا بسیار استفاده کردند،فقط یک دلیل می تواند داشته باشد و آنهم حفظ منافع این روزنامه که  با حمایت بی چون چرای آنها از کروش میسر میشده!
اگر خوب به مطالب این روزنامه در طول دو سال اخیر و از زمانیکه این مرد پرتغالی پایش را به فوتبال ایران گذاشته نگاهی بیاندازیم،متوجه میشویم که کروش رابطه بسیار تنگاتنگی با این روزنامه داشته و شاید بیش از 50 مصاحبه اختصاصی با این رسانه و یا خبرگزاری مرتبط با آن انجام داده است.
از سفر کروش به شیراز و همراهی عکاس این روزنامه گرفته _عکاس این روزنامه در تمام طول این سفر تفریحی در  کنار کروش و همسر وی قرار گرفته بود و فکر کنیم هزینه بنزین ماشین آنها و رستورانهای که در بین راه برای استراحت کردن و صرف غذا استفاده میشده را نیز پرداخت می کرده است!_تا آخرین مصاحبه مربوط به کروش که یک جورائی خداحافظی خودش را از تیم ملی ایران را که غیر مستقیم با نویسندگان این رسانه نوشتاری مطرح کرده است!
حال سوالات بسیاری در ذهن اهالی فوتبال و مردم فوتبالدوست ایجاد شده که چرا فقط این روزنامه بر طبل حمایت از کروش کوبیده و نویسندگان بزرگ و پیشکسوتی چون محسن زمان آبادی،اردشیر لارودی و حتی محمد رضا تاج دوزیان از نویسندگان همین روزنامه خبر ورزشی مطالبی در جهت حمایت قاطعانه از کروش و برنامه بسیار مبتدیانه و شخصی محورش نوشته نشده ویا چرا دیگر کارشناسان واصحاب رسانه اینگونه از سرمربی تیم ملی ایران حمایت نکرده اند!
همچنین برای ما هواداران استقلال  پاسخ این سوال خیلی اهمیت دارد که چرا از بین منتقدان برنامه های کروش و عملکرد وی در طول دو سالی که از حضور کروش در ایران می گذرد فقط امیر قلعه نویی باید زیر تیغ انتقادات خبر ورزشی قرار بگیرد و افراد سرشناسی چون امیر عابدینی،محمد مایلی کهن، خداد عزیزی و ...که بارها همانند قلعه نویی از کروش انتقاد کرده اند،آنطوری که بر علیه صحبتهای قلعه نویی موضع  می گرفتند،مطلب خاصی ننوشته اند و یا اگر انتقادی هم بوده در حد گلایه و خیلی گذار صورت گرفته است!
چرا نویسندگانی چون کاوه اسماعیلی که از لحاظ سواد فوتبالی و حتی اطلاع از برخی مسائل فنی در حد زیر صفر می دانیم و یا افرادی چون فرهاد اشراقی و آرتین زهرابی و مهدی همدانی که دو تای اولی از استقلالی های دو آتیشه بوده اند ولی بخاطر نزدیکی با مرحوم ناصر حجازی،بعد از فوت ایشان قلم هایشان به سود برخی از هواداران تیم جهت ایجاد دو دستگی میان استقلالی ها چرخانده شد و بر علیه امیر قلعه نویی و هوادارانش تا توانستند در این دو سال تاختند،به بهانه حمایت از تیم ملی ،دشمنی و خواست اندیشیشان را موضوعی عادی قلمداد کنیم و آنرا به حساب مافیای رسانه ای نگذاریم!
اگر سن این افراد را با هم جمع بزنیم به زور به قرن می رسند،اما کارشناسان و اصحاب واقعی رسانه های فوتبالی ما چون اردشیر لارودی و ...که هر کدامشان به تنهایی شاید نیم قرنی در این فوتبال خاک خورده اند اینچنین از کروش حمایت نمی کنند!
در شماره دیروز خبر ورزشی این رسانه پای خود را فراتر از گلیمش گذاشته و عنوان کرده که قهرمانی در جام باشگاههای آسیا یا برگزاری منظم لیگ خلیج فارس و جام حذفی مهم تر می باشد یا درخشش در جام جهانی فوتبال!
یکی نیست به این بی سوادان جوان بگویید که آخه روشنفکران ورزشی عزیز؛درخشش در جام جهانی از دل یک لیگ منظم و بر گرفته از روحیه بالای بازیکنان آن که درصورت قهرمانی در لیگ قهرمانان آسیا افزون تر میشود،حاصل خواهد شد!همچنین چه تضمینی وجود دارد که نقد را رها کنیم و همه امکانات را در اختیار کروش قرار بدهیم تا شاید بتوانیم در جام جهانی مثلا درخششی داشته باشیم!
آیا درخشان تر از اینکه به مرحله بعدی رقابتهای جام جهانی میتوانیم برای فوتبال ایران متصور شویم!خوب شما فرض کنید ما به دور دوم هم صعود کردیم،وقتی قرار است دوباره برگردیم به همان فوتبال قدیم و دیمی خودمان و می دانیم کروش بعد از جام جهانی به هیچ عنوان دیگر روی نیمکت تیم ملی نخواهیم دید و وی استفاده ابزاری خود را در این خصوص با نشستن روی نیمکت تیم ملی  کرده است و به هیچ وجه دیگر رضایت به نشستن روی نیمکت تیم ملی را نخواهد داد،چرا باید هم پولمان را دور بریزیم و هم لیگمان و نیز آرزوی 22 ساله بیش از نیمی از هواداران فوتبالدوست ایرانی بابت قهرمانی استقلال در لیگ قهرمانان آسیا را!
اصلا چرا برای جام جهانی روی بازیکنان جوانترمان سرمایه گذاری نکنیم تا کاری که کره جنوبی و ژاپنی ها انجام دادند و با جوانگرایی به قهرمانی در آسیا رسیدند و بعد با تیمی باتجربه شده به رقابتهای جام جهانی پا گذاشته و آن نتایج را کسب کردند،فوتبال ما نیز این رویه را در پیش بگیرد!
شاید با بردن یک تعداد بنزین سبز به جام جهانی کیسه گل تیمهای آماده در گروه مان شویم، اما می توانیم از تجربه این سه دیدار به قهرمانی در جام ملتهای که 30،40 سالی هست به آن دست پیدا نکردیم،امیدوار شویم!
فوتبال ایران توان قهرمان شدن در قاره خود را بیش از 30 سالی هست پیدا نکرده،آنوقت می خواهیم در جام جهانی شگفتی ساز شویم!
قرار بود با آمدن کروش در فوتبال ایران شاهد ساختن جوان ها و پدیدهایی از تیم های پایه ای خود باشد و با پرورش آنها خونی تازه به رگهای فوتبال مریض احوالمان جاری شود!اما نه تنها کروش قادر به انجام این کار نبود، بلکه باعث شکستهای تلخی از جمله باخت به تیم ملی لبنان برای اولین بار در طول تاریخ خود شد!
چرا وقتی ایران به لبنان در بیروت باخت شماها بجای انتقاد از کروش به بازیکنان تیم ملی از جمله رحمتی،نکونام و ...حمله کردید!
چرا وقتی مقابل ازبکستان در تهران بازی را واگذار کردیم نوشتید این باخت به جای آن برد شانسی در تاشکند!چرا وقتی با قطر مساوی کردیم شما بجای انتقاد از کروش از بازی خوب دژاگه که مانع باختمان به این تیم قطری شد فقط تا مدتها نوشتید و وی را به عنوان ناجی فوتبال ایران بر شماردید!؟
چرا وقتی بدون دژاگه توانتیم دو دیدار آخری خود را با پیروزی پشت سر بگذاریم،باز کی روش  سمبل این موفقیت شد و در کنارش فقط آقای قوچان نژاد!؟
چرا در طول دوران مربیگری امیر قلعه نویی در تیم ملی با وجود نداشتن رئیس فدراسیون و اداره شدن آن توسط کمیته انتقالی و بازیهای فشرده با چند کشور مختلف در طول 15 روز که همراه شده بود با پروازهای بیش از 2000 کیلومتری از وی هیچ گونه حمایتی صورت نگرفت!؟
چرا تیم قلعه نویی در کشور کره با خستگی تمام به نتیجه یک بر یک رسید و یا در جام ملتها ازبکستانی که دوران طلایی خود را در آسیا می گذراند و مثل حالا از تیمی مثل اردن رده چندمی آسیا نمی باخت _ از پلی آف جام جهانی نیز جذف شد _ را دو بر یک شکست داد و یا دیداری آخرشان با کره جنوبی که  در طول  بازی بازیکنان تیم ملی ایران سرتر از حریف خود بودند و با بدشناسی در ضربات پنالتی حذف شدند،اینقدر حمایت صورت نگرفت!
آقای جوادی عزیز امیر قلعه نویی در آن شرایط بحرانی فوتبال ایران بدون داشتن یک شکست رسمی از تیم ملی کنار گذاشته شد!اما کروش به لبنانی باخت که تا چند سال آینده دیگر همچین اتفاقی در فوتبال آسیا نخواهد افتاد و یا به ازبکستانی در تهران مقابل دیدگان مشتاقان تیم ملی بازی را واگذار کرد که در تاشکند با خوش شانسی به پیروزی رسیده بود
و یا در کره تیم ملی این کشور را در حالی شکست داد که بازیکنان ایرانی حتی یک موقعیت جدی روی دروازه این تیم نتوانست خلق کنند!اما اینگونه مورد حمایت شما و رسانه نوشتاریتان قرار گرفت!
قلعه نویی را بدون داشتن هیچ شکستی سینه دیوار قرار دادید و تیربارانش کردید،اما کروش را با چند باخت مفتضحانه با میلیاردها هزینه ای که برای وی و تیمش شده بود را حلوا حلوا می کنید!آیا این مصداق اجنبی پرستی نیست!؟
وطن پرستی به این نیست که شما چشمانتان را بر روی حقایق ببندید و صرف اینکه کروش در تیمهای بزرگی مربیگری کرده را بزرگتر از آن چیزی که هست بشمارید و یا سرمربی بزرگ داخلیتان را به صرف اینکه در بازیهای بین المللی نتوانسته آن عملکردی که شما و دوستانتان می پسندید،داشته باشد را کوچک و بی مقدار بدانید!
اما کلام پایانی ما که با مطرح کردن چند سوال مکتوب میشود؛چرا کریم مقدم با سابقه چند سال قلم زدن در روزنامه خبر ورزشی به یکباره سر از ریاست کمیته تیمهای ساحلی ایران در می آورد!؟
چرا حیدرپور دیگر نویسنده جوان روزنامه خبر ورزشی ابتدا به تلویزیون و برنامه ورزش و مردم راه پیدا می کند و بعد از صعود تیم گهر دورود که بر اساس قابلیتهای داوود مهابادی و بازیکنان بومی آن با کوهی از مشکلات به لیگ برتر صعود میکند به یکباره ابتدا مدیر عامل و سپس همه کاره این تیم می شود و پیراهن آبی این تیم را نیز در لیگ برتر به قرمز تبدیل میکند برای مربیگری آن ابتدا مهدی تاتار پرسپولیس را می گذارد و در ادامه چوب لای روند سرمربی شدن پرویز مظلومی در این می گذارد و در نهایت با محمد مایلی کهن مجددا به لیگ یک سقوط می کند!؟
چرا سردبیر این روزنامه در طول هفته حداقل در یکی از برنامه های زنده تلویزیونی حاضر می شود و دائما به برنامه ریزی  و عدم امکانات فدراسیون دارد و از کروش علنا حمایت می کند!
چرا .... و ده ها چراهای دیگر ....!؟
آیا نمی توان روزنامه خبرورزشی را مافیای فوتبال ایران یا حداقل مافیای رسانه ای آن بنامیم؟!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: